روزی 1800 کالری: 150 سال زندگی

اگر جهان را تقسیم کنیم به مردمی که زندگی می کنند تا بخورند و آنها که می خورند تا زندگی کنند شاید بهتر باشد دسته بندی سومی را هم برای افرادی مثل برایان دلانی 40ساله که یک مترو 8 سانتی متر قد و 63 کیلوگرم وزن دارد و واقعا لاغر اندام است به گروههای قبلی افزود.
امثال این افراد کالری هایشان را به 1800 در روز رسانده و فقط 2 وعده غذا می خورند و معتقدند از تمامی بیماری ها خود را مصون نگه داشته اند.

آنها اعضای جنبشی هستند که معتقدند باید کالری را محدود کرد و هدف آنها افزایش طول عمر انسان به وسیله محدود کردن غذا به حدی است که بتوانند زندگی کنند.

این جنبش ، هواداران فراوانی دارد که معتقدند محرومیت بیش از حد غذایی می تواند تولید تغییرات بیوشیمیایی خاصی در بدن کند که فرآیند پیری را کند ساخته و به این ترتیب طول عمر گونه انسان در درازمدت افزایش خواهد یافت.

گفتنی است ، اعضای این جنبش ورزش را در دستور کاری روزانه خود قرار داده اند تا اگر هم کالری اضافی به بدنشان وارد می شود از سوزاندن و از میان رفتن آن اطمینان حاصل کنند.

سالها پیش متخصصان تغذیه دانشگاه کورنل کشف کرده بودند موشهایی که در محرومیت غذایی به سر می برند طول عمر بیشتری دارند و جوان تر از آنهایی هستند که به صورت طبیعی تغذیه کرده اند.

به عبارت دیگر کاهش مصرف غذا تا حد یک سوم ، در حالی که غذای کافی به بدن می رساند، طول عمر را نیز تا 30درصد افزایش می دهد.

بشر می تواند تا 120 سال عمر کند، بنابراین اگر چنین چیزی درباره بدن صدق کند می تواند عمری معادل 150 سال هم داشته باشد؛ البته بیشترین اثر وقتی به دست می آید که محدود کردن کالری هایتان را از کودکی آغاز کرده باشید.

از آنجا که این روش رشد را متوقف می کند و بلوغ را به تاخیر می اندازد در میان مردم محبوبیت زیادی ندارد. نظریه ای که در این مورد مطرح شده است عنوان می کند با محدود کردن کالری ، متابولیسم یعنی سوختن گلوکز برای تولید انرژی نیز کند می شود.

متابولیسم که فرآیند ضروری است می تواند عامل مخربی هم برای بدن باشد زیرا رادیکال های آزادی تولید می کند که ملکول های ناپایداری هستند و می توانند ساختار سلولهای زنده را به کمک فرآیندی به نام اکسیداسیون تخریب کنند؛ بنابراین از آنجا که رژیمهای محدودکننده کالری ، ترکیبات اکسیژنه را کاهش می دهند می توانند سبب طولانی تر شدن حیات شوند.

برخی دیگر از دانشمندان نیز معتقدند این نوع رژیم اثرات دقیق تر دیگری هم دارد؛ مثلا باعث می شود مکانیسم های محافظتی درون سلولها کار خود را بهتر انجام دهد.

مشخص شده است که میمون هایی که از این رژیم پیروی کرده اند در آنها با افزایش سن ، تغییرات هورمونی مشابه میمون هایی که تغذیه طبیعی داشته اند، رخ نمی دهد؛ البته هنوز این تحقیقات به حد کافی و طولانی مدت انجام نشده است و نمی توان به طور قطعی عنوان کرد این موجودات واقعا به مدت طولانی تری زندگی کرده اند؛ همچنین در این حیوانات میزان قند خون پایین تر است که بر اثر آن خطر ابتلا به دیابت کاهش می یابد.

به نظر می رسد با افزایش سن حیوانات ، ژنهای خاصی در بدن آنها تغییر می کنند و ژنهایی هم فعال تر می شوند. دانشمندان دریافته اند این رژیم می تواند این فرآیند را در سلول های موشها تا 70 درصد متوقف کند.

البته هنوز کسی نتوانسته است اثبات کند که این رژیم می تواند طول عمر انسان را افزایش دهد. مخالفان آن هم معتقدند این رژیم می تواند سبب پوکی استخوان و عوارض دیگری شود؛ مثلا مطالعه ای که در همین زمینه روی 20 جوان سالم که به مدت 6 ماه مصرف غذای خود را نصف کرده بودند، انجام شده است نشان می دهد، اثرات منفی از قبیل افسردگی و زودرنجی در آنها به وجود می آید.

این افراد محزون بوده و انرژی خیلی کمی داشته اند و قریحه خود را در انجام دادن کارها و تقریبا یک چهارم وزن بدن خود را از دست داده بودند.

دانشمندان درصدد هستند این نوع رژیم را البته به گونه ای که افراد را اذیت نکند، برای دست یافتن به مزایای احتمالی ، تجویز کنند.

یک راه حل ساده این است که مردم طوری غذا بخورند که به بدنشان آسیب نرساند، مثلا می توانند روزه های متناوب بگیرند.

وقتی روی موشهایی که یک روز در میان هیچ غذایی نمی خوردند و بقیه اوقات جیره غذایی آنها 2 برابر می شد، آزمایش کردند، دریافتند آنها وزن کم نمی کنند، اما تغییراتی در فشار خون و ضربان قلبشان دیده شد که حاکی از کمتر شدن خطر امراض قلبی در آنها بود.

راه حل دیگر هم می تواند مصرف قرصهای خاصی باشد که برخی اثرات بیوشیمیایی رژیمهای محدود کننده کالری را تقلید می کنند.

چنین کاری در موشها با تجویز ترکیبی با نام 2DG انجام گرفته است.
این ترکیب به سلولها حقه می زند، به طوری که آنها فکر می کنند کالری محدود شده است ؛ بنابراین انرژی کمتری هم متابولیسم می شود.

متاسفانه این کار گاهی اوقات به حدی متابولیسم را کند می کند که سبب ایست قلبی می شود. به هر حال هواداران جنبش محدود کردن کالری می گویند با انتخاب صحیح غذاهای کم کالری و پرفیبر می توانید هیچ وقت گرسنه نمانید.

گرچه چنین افرادی همیشه احساس سرما می کنند، اما می توانند به جای پوشیدن یک دست بلوز و شلوار، تعداد آنها را بیشتر کنند و بیشتر هم بپوشند.

شاید مزیت پوشیدن لباس بیشتر این باشد که دیگران متوجه نشوند این فرد چقدر لاغر و استخوانی است.

رژیم غذایی : نخوردن یا درست خوردن ، مسئله این است

واقعیت این است که چاقی یکی از مشکلات امروز جامعه بشری است و به دلیل شکل فعالیت زنان و مکانیزم بدن ایشان ، زنان درصد بیشتری را از مبتلایان به این مشکل تشکیل می دهند.
ما زیاد می خوریم و کم حرکت می کنیم و با بالا رفتن تدریجی وزن به طور مرتب هم از حرکت خود کم می کنیم و به میزان خوردن اضافه ، مقدار چربی و هیدارت کربن و کالری که در روز بدن ما به مصرف می رساند بسیار کمتر از مقداری است که کسب می کند و به این ترتیب مسئله ای به وجود می آید که به شکلی یک بیماری اجتماعی در آمده است، چاقی.
اکثر ما به مشاغلی می پردازیم که به aحرکت کمتری نیاز دارند. یا پشت میز نشسته ایم و یا پشت ماشین یا به هرحال انرژی کمی مصرف کار می شود. برای رسیدن به محل کار هم معمولا از وسایل نقلیه عمومی یا خصوصی استفاده می کنیم که انرژی از ما مصرف نمی کنند. به طور عمومی اگر نگاه کنیم ، ورزش سیستماتیک در برنامه روزانه بسیاری از ما وجود ندارد ، و بعد از کار خسته کننده روزانه این تصور را داریم که تنها استراحت مطلق است که می تواند انرژی لازم را برای سپری کردن روزی مشابه در اختیارمان قرار دهد ، در صورتی که این مسئله کاملا صحت ندارد.
آمار نشان داده است که کسانی که به طور سیستماتیک ورزش می کنند از سلامت روحی و جسمی بیشتری برخوردارند و توان بیشتری نسبت به کسانی که ورزش نمی کنند دارند. در هنگام ورزش هورمونهایی ترشح می شود که موجب نشاط و سرحال بودن فرد می شود و نیز در از دست دادن انرژی که در غیر آن صورت به عنوان چربی اضافه در بدن ذخیره می شود موثر است.
آیا کسی را می شناسید که بالای 30 سال داشته باشد و بگوید که هرگز رژیم نگرفته است و یا احتیاج به گرفتن رژیم نداشته است ؟ چنین افرادی اگر هم باشند بسیار محدودند ، چاقی یکی از مشکلاتی است که زندگی ماشینی امروزه و شیوه زندگی شهر نشینی به همراه دارد ، اما اکثرکسانی که رژیم های غذایی مختلف را امتحان کرده اند ، همیشه گله و شکایت می کنند که بعد از مدتی دوباره به سر وزن قبلی خود باز می گردند و این تغییر وزن یو یویی بیشتر آزارشان می دهد.
در مورد انتخاب نوع رژیم غذایی مخصوص باید چند مسئله را مورد نظر قرار دهیم:
ـ در بسیاری از ما چاقی به دلیل پرخوری نیست. بلکه به دلیل غلط خوردن است. تغذیه صحیح و کنترل شده در کاهش وزن تاثیر بسیار زیادی دارد.
ـ یک رژیم خوب غذایی هرگز به سرعت به نتیجه نمی رسد، همانطور که اضافه وزن یک روزه به وجود نیامده است ، جبران اضافه وزن هم یک روزه به وقوع نمی پیوندد
ـ یک رژیم خوب غذایی باید بتواند نتیجه ای مساوی نیم تا یک کیلو کاهش وزن در هفته داشته باشد.
ـ تمام ما نسبت به ساختمان اسکلت و ساخت بدن ـ عضله ای یا غیر عضله ای ـ می توانیم وزن متغیر داشته باشیم. مقایسه نکنیم.
ـ یک رژیم غذایی خوب، رژیمی است که در آن احساس گرسنگی نکنید و ادامه دادن آن ساده باشد. رژیم های اغراق آمیز که گرسنگی دائمی را به دنبال دارند ، صرفا موجب ولع بیشتر و زیاده خواری می شود که در نتیجه تاثیر مثبتی نمی گذارد.
ـ در هنگام غذا خوردن چند مسئله را باید رعایت کنیم، اگر بشقاب غذای یک وعده را به چهار قسمت تقسیم کنیم ، یک قسمت از این بشقاب دارای مواد نشاسته ای و هیدرات کربن ( برنج یا نان یا سیب زمینی یا ذرت یا پاستا ـ ماکارونی ـ یا گندم یا بلغور و از این قبیل ) ، یک قسمت شامل مواد پروتئینی ( گوشت یا مرغ و یا ماهی ـ برای گیاهخواران نیز مواد پروتئینی ضرورت دارد، گیرم به شکل دیگری تامین می شود ) و دو قسمت از غذای روزانه باید شامل سبزیجات باشد. اگر تهیه مواد گوشتی سخت تر و یا گرانتر است ، مواد نشاسته ای را جانشین نکنیم و به عنوان جانشین از سبزیجات که ارزانتر هم هستند استفاده کنیم. به جای نان گندم از نان جو که دارای فیبر بیشتری است استفاده کنیم ، به جای برنج تعداد دفعات استفاده از سیب زمینی ( آنهم از نوع پخته و نه سرخ کرده ) را زیاد تر کنیم.
ـ گوشت مرغ یا دیگر پرندگان ، گوشت کم چربی است اما باید دقت کنیم که پوست آن را قبل از درست کردن غذا بکنیم.در مقایسه گوشت مرغ با پوست می تواند تا 6 برابر از بدون پوست آن بیشتر چربی و کالری داشته باشد. به همان نسبت یک مقدار مساوی سیب زمینی سرخ شده بیشتر از 6 برابر چربی و کالری نسبت به سیب زمینی پخته دارد.
ـ بسیاری از ما بر این تصوریم که با نخوردن برنج یا حذف آن از غذا بخصوص شام رژیم خوبی گرفته ایم. و آنوقت این حذف را با خوردن نان زیاد جبران می کنیم که دقیقا همان تاثیر برنج را خواهند داشت.

بسیاری از تنقلات و شیرینی جات دارای کالری بسیار زیادی هستند و موجب اضافه وزن شدید می شوند. یک پاکت چیپس، یک پاکت پفک ، یک تکه شکلات ، یک بستنی ، یک شیرینی خامه ای متوسط ، و..... به اندازه یک روز کامل انرژی در اختیار بدن قرار می دهد، در حالی که اینها را ما به عنوان غذای میانی و یا عصرانه می خوریم و اگر این مسئله به عنوان عادت در آمده است ، با افزودن مقدار انرژی که از صبحانه و ناهار و شام دریافت می کنیم، بابت گشتن به دنبال پرتقال پرتقال فروش ، زحمت زیادی را متحمل نمی شویم .
ـ استفاده از شیر و ماست و کره و پنیر کم چربی ، راه بسیار خوبی برای پایین آوردن چربی غذای روزانه است. برای تهیه غذا هم بهتر است از روغن مایع به جای روغن جامد استفاده کنیم و پختن آش هایی را که یک وجب روغن رویش ایستاده است کنار بگذاریم.
ـ بسیاری از میوه ها کالری ندارند و موجب چاقی نمی شوند( از آن جمله اند سیب، پرتقال، نارنگی، هلو، آلبالو، لیمو، گریپ و غیره ) یعنی خوردن آنها کاملا آزاد است. سبزیجات هم همینطور( اگر خام باشند یا بدون چربی پخته شده باشند) ـ موز و انگور و میوه های خیلی شیرین یا نشاسته ای از این مسئله برکنارند ، یعنی کالری دارند ولی کالری شان زیاد نیست ـ اما همین میوه ها اگر به صورت خشک استفاده شوند ( مثل کشمش ، یا قیصی ، یا انجیر خشک یا آلبالو خشکه و ..) از کالری زیادی برخوردار می شوند

سعی کنیم ورزش یا حرکت را به برنامه روزانه خود اضافه کنیم ، برای بسیاری از زنان که بچه هم دارند تصور ثبت نام کردن در مجتمع های ورزشی و یافتن وقت برای ورزش که باید با یافتن کسی برای نگهداری از کودکان توام باشد غیر ممکن است، اما تحرک داشتن لازم نیست تنها در سالن های ورزشی باشد. طناب زدن. پیاده روی های سریعتر، و یا چند آهنگ خوب انتخاب کردن و رقصیدن به همراه بچه ها که هم در روحیه خودمان و بچه ها تاثیر مثبت دارد و هم به مصرف انرژی اضافی کمک می کند.
ـ اگر قصد دارید رژیم غذایی را برای کاهش وزن پیش بگیرید از نوشیدنی های شیرین دوری کنید، مگر اینکه از نوع لایت باشد که آنهم با توجه به مواد کنسروی که در آن استفاده می شود چندان چیز مفیدی نیست. بهترین نوشیدنی آب است. ولی اگر مایل به خوردن چیز شیرینی شدید می توانید از نوشیدنی های لایت استفاده کنید . قهوه و چای نیز از نوشیدنی های آزاد به شمار می روند. البته اگر بدون شکر مصرف شوند. به جای آن می توان کمی شیر کم چربی استفاده کرد.
ـ شراب و دیگر نوشیدنی های الکلی هم از درصد بالای کالری برخوردار هستند. اگر مایل به نوشیدن این گونه مشروبهای الکلی هستید باید درصد کالری غذا را کاهش بدهید.
ـ این آدرس را از وبلاگ زیتون پیدا کردم. برای یافتن شاخص جرمی ، از نظر علمی شاخص جرمی برای سلامت جسمی باید بین 20 تا 25 باشد.یعنی در این محدوده شما به هیچ وجه دارای اضافه وزن نیستنید . اما نسبت به ساختمان بدن و درشت و یا کوچک بودن استخوانبندی و حتی سلیقه ، می تواند متفاوت باشد. من خودم فکر می کنم که شاخص 25 برای من کمی زیاد است و 20 کمی کم. بهترینش 22 ـ 23 است. اما این مسئله برای افراد مختلف متفاوت است. شما هم می توانید با نوشتن قد و وزن خود در چهارگوشهای مربوطه شاخص جرمی خود را اندازه بگیرید .
ـ به ترتیبی که گفته شد، یک رژیم غذایی خوب و موثر برای کاهش وزن ، باید شامل 3 وعده غدای اصلی و دو وعده میان غذا، یعنی میوه جات باشد. مسئله اصلی سر کیفیت و چگونه خوردن است ، و نه کم خوری و گرسنگی کشیدن.
خلاصه ..

 داشتن وزن مناسب سخت نیست. اصلا سخت نیست. و هیچکدام از ما مجبور نیستیم تمام عمر از بابت اضافه وزن خود آه بکشیم و خود را سرزنش کنیم و دچار افسردگی باشیم. با کمی دیسیپلین و کمی آگاهی نسبت به مواد غذایی و کنترل آنها می توانیم در طول مدت زمان مشخصی به وزن مورد نظر خود برسیم و آن را حفظ کنیم. داشتن رژیم غذایی مناسب ابدا به معنی گرسنه ماندن و زجر کشیدن نیست و داشتن تحرک در به وجود آوردن و حفظ سلامت روحی و جسمی ما ضروری است .
و در خاتمه مسئله اصلی نه بدن و هیکل و چگونگی ترکیب بدنی است، مسئله این است که از آنچه هستیم راضی باشیم. رضایت روحی و جسمی برای هر کدام از ما، زن یا مرد ، اعتماد به نفسی را به دنبال می آورد که موجب به وجود آمدن امکانات زیستی بهتری می شود.
ممکن است خیلی ها به این نوشته ایراد بگیرند. بسیاری از مردم ما روزی یک وعده غذای درست و حسابی نمی خورند و دچار سوء تغذیه هستند و این حقیقت است. اما آن مردم به اینترنت هم دسترسی ندارند. و احتمالا از بیماری اضافه وزن هم رنج نمی برند. اما تعدادی هستند که این مشکل را دارند. زنان خانه دار، زنانی که در محیط کارشان کم تحرک هستند. و این مشکل بسیاری از آنان است. مشکل بسیاری از مردان هم است. و به خاطر وجود شکاف شدید اجتماعی نمی شود به مشکلات بخشی از جامعه به خاطر مشکلات بخش دیگر بی اعتنا ماند.من بارها با این سوال روبرو شده ام که بهترین رژیم غذایی را چه می دانم و چه پیشنهادی می کنم. آگاهی به تغذیه و وضع تغذیه یک دانش است. دانشی که در جامعه ماشینی امروز بسیار مفید است.شما می توانید از این دانش استفاده کنید یا اگر به کارتان نمی آید و مشکلی از شما حل نمی کند از آن گذر کنید. و تنها بگویید که مسئله این بار مربوط به من نمی شد.

خطرات پشت میز نشستن (نشستن زیاد)

کسانی که زیاد می نشینند ذخیره ساز چربی ها هستند و کمتر از کسانی که در تحرک مداوم هستند دارای سلامتی اند. وقتی کسی روی مبل می نشیند و به تلویزیون خیره می شود تنفس وی بسیار سطحی است و همین امر ظرفیت مفید شش ها را کاهش می دهد و به معنای این است

که اکسیژن کمتری در دسترس روده ها ، ماهیچه ها ، قلب و مغز می باشد.  قلب مانند دیگر عضلات ضعیف می شود و در نتیجه قلب سخت تر کار می کند تا خون کمتری را پمپاژ نماید. متعاقب آن دیگر قسمت های بدن نیز دچار کمبود اکسیژن می شوند.

عدم فعالیت میزان چربی های مضر را در خون بالا برده و میزان کلسترول خوب خون را پایین می آورد. حتی ماهیچه ها و عضلات روده ها آرام کار می کند و یبوست افزایش یافته و روده ها خسته و از کار افتاده میشوند.

ترکیب یک قلب خسته، مغز خسته  و دستگاه گوارشی خسته شخص نیمکت نیشین و ساکن را به گذراندن وقت بیشتری بر روی نیمکت خود تشویق می کند. نتیجه ناراحت کننده این است که شخص نیمکت نشین بیشتر از دوستان لاغر خود تمایل به ماندن در حالت سکون و راکد خود را دارد.

ورزش نه تنها برای سلامتی جسم خوب است بلکه برای مغز نیز فوق العاده است . مغز، یک مصرف کننده اصلی اکسیژن بدن می باشد. به همین دلیل است که 25 درصد از خونی که قلب پمپاژ می کند (که در کودکان بیشترنیز می باشد) مغز استفاده می کند.

ورزش اکسیژن بیشتر را به مغز تحویل می دهد و کمک می کند تا همه بافت ها مخصوصا بافت های مغز بطور مفیدتر و موثرتری از اکسیژن استفاده کنند و این به معنای بهتر فکر کردن می باشد.

پمپاژ خون بیشتر به مغز ترشح و آزاد شدن گروهی از مواد شیمیایی عصبی را که مجموعا فاکتورهای رشد مغزی نامیده می شود تحریک کرده و افزایش می دهد.

این مواد تولید رابطین و  ناقلین عصبی را بیشتر کرده و پایگاه های پذیرشی بیشتر برای پیام های مغزی برای ...... و دریافت می سازند.

ورزش نه تنها داروی باهوش و زیرک طبیعت است بلکه داروی ضد افسردگی نیز می باشد. ورزش با تحریک آزاد سازی و تشریح آرام بخش ها و ضددردها، هورمون های بدن را که احساس خوبی را به شما می دهند را قویتر و پرکارتر می سازد.

ترشح این آرام بخش ها و ضد دردها با خنده و ورزش افزایش می یابد و اثرات خوب و دلنشین این مواد بین 4 الی 6 ساعت پس از ورزش بدون داشتن عوارض سوء پزشکی (مانند قرصهای آرام بخش) دوام دارد.

پزشکان ورزش را برای دور کردن مردم از افسردگی تجویز می کنند. بنابراین ورزش نه تنها چربی ها را بلکه استرس را هم می سوزاند.