لاغری به قیمت ازدست دادن سلامت

تغذیه دوران کودکی و نوجوانی به عنوان یکی از عوامل حیاتی در رشد و جلوگیری از بروز بیماری هایی مانند چاقی ، کم خونی ، بیماری های قلبی ، فشار خون بالا، بیماری های دندان و استخوان و سرطان در بزرگسالی حایز اهمیت بوده و متخصصان تغذیه همواره در مورد لزوم رعایت یک رژیم غذایی خوب و متناسب هشدار می دهند.
افراد در سنین نوجوانی (10تا 18سال) نیازمند دریافت انرژی بیشتر هستند و این میزان در پسران بیشتر از دختران است ، زیرا رشد ماهیچه ها در پسران بیشتر است.
اما تراکم استخوان در میان پسرها و دخترها تقریبا برابر و با سرعت زیادی انجام می شود.
باوجود این که می دانیم نوجوانان چه باید بخورند، اما این کار نیازمند تمرین است با بزرگ شدن کودکان و استقلال بیشتر آنان تاثیر والدین بر آنها کمتر شده و تاثیر دوستان ، رسانه ها و مد بیشتر می شود، بنابراین گاهی اوقات از آنچه والدین برای خوردن به آنها می دهند سرباز می زنند و تمایل به خوردن غذاهای حاضری و هله هوله پیدا می کنند.
مسائل محیطی نیز می تواند نگرش نوجوانان به خوردن را تغییر دهد. یکی از تحقیقاتی که بتازگی انجام شده ، نشان می دهد از هر 10نوجوان دختر در سن 15تا 18سالگی ، یک نفر به هر دلیلی طعم گوشت را نمی پسندد و از خوردن آن سرباز می زند.

پافشاری برای لاغر بودن
مسائل دیگری نیز بر غذا خوردن نوجوانان تاثیر می گذارد که یکی از مهمترین آنها فشار اجتماعی برای لاغر بودن است.
تصویری که نوجوان از اندام خود دارد و اهمیت وزن و ظاهر وی در این سنین به اوج می رسد. آمار نشان می دهد که 16درصد از دختران در سن 15تا 18سال تمایل به کاهش وزن داشته که این مورد در پسران به 3درصد می رسد.
یکی از متخصصان روان شناسی عقیده دارد آنچه نوجوانان در جامعه و حتی برنامه های تلویزیونی می بینند، این است که لاغر بودن اهمیت ویژه ای دارد و حتی موجب محبوبیت می شود و در این میان از آنجا که دختران اهمیت بیشتری به قضاوت دیگران در مورد خود می دهند، بیشتر تمایل به کاهش وزن دارند و مشکل اینجاست که اگر این افراد به واقع اضافه وزن نداشته باشند، به دلیل رژیم هایی که می گیرند ممکن است دچار بی اشتهایی عصبی و حتی برخی از بیماری ها شوند.
بد نیست درباره این گونه اختلالات کمی توضیح بدهیم : افرادی که مبتلا به بی اشتهایی عصبی هستند، خوردن و آشامیدن خود را محدود می کنند تا اندام خود را کنترل کنند.
مغز هم به همراه بدن با گرسنگی کشیدن توانایی تفکر معقولانه در مورد غذاها را کاهش داده و به همین دلیل چنین افرادی تفکر صحیحی در مورد خود نداشته و خود را چاق می بینند.
در نتیجه علاوه بر کاهش وزن به عوارضی از جمله سرگیجه ، ضعف ، خشکی پوست ، سوئهاضمه ، استخوان های ضعیف و قاعدگی های نامنظم نیز دچار می شوند. از دیگر مشکلات این تفکر، تغییر در حالات روحی است که وسواس در مصرف کالری ها و بهانه های گوناگون برای غذا نخوردن از آن جمله است.
عارضه شایع دیگر که در میان برخی جوانان وجود دارد، گرسنگی عصبی است ؛ به این صورت که شخص تمایل زیادی به خوردن دارد، از طرفی هم نمی خواهد اضافه وزن داشته باشد.
پس بیشتر می خورد و سپس سعی می کند از طریق استفراغ یا استفاده از داروهای ملین یا ورزش یا حتی همگی اینها مانع از اضافه وزن شود که یکی از مشکلات شایع در این افراد آسیب به گلو و فساد دندان ها به دلیل استفراغ های زیاد است.
از طرف دیگر مبتلایان اصولا احساس گناه کرده و به همین دلیل بسته بندی های غذا را در جایی مخفی می کنند. در چنین مواردی رفتار درمانی به منظور شناخت افراد نسبت به شرایط و موقعیتشان به تغییر احساس و رفتارشان کمک می کند.
بنابراین لازم است بر سلامت رژیم غذایی و کافی بودن آن تاکید بیشتری شود تا بر کاهش وزن بیش از حد که حتی در بسیاری از موارد ارثی است.
در اکثر رژیم های لاغری توصیه می شود افراد غذاهایی مانند سیب زمینی ، نان ، غلات ، گوشت و حتی در مواردی لبنیات را از برنامه غذایی خود حذف کنند.
باید توجه داشت که حذف این گونه مواد که از ارکان هرم غذایی هستند، به دلیل کاهش قابل ملاحظه در میزان هیدرات کربن ، فیبر، آهن و کلسیم و برخی دیگر از ویتامین ها و مواد معدنی که برای رشد و سلامت حیاتی هستند، تهدید جدی برای سلامت به شمار رفته و ممکن است سبب سوئهاضمه ، پوکی استخوان و دیگر مشکلات شود.
لازم به ذکر است شیوه صحیح زندگی و سلامت نیز فقط در نحوه غذا خوردن نیست ؛ بلکه باید همراه با افزایش فعالیت های بدنی بوده و به طور منظم انجام گیرد. در این میان نیز نقش والدین ، معلمان ، مدرسه ، دولت و رسانه ها قابل ملاحظه است.
همچنین با ایجاد برخی قوانین می توان کارخانه های تولید مواد غذایی را ملزم به ایجاد کیفیت بهتر در جهت سلامت افراد بویژه نوجوانان کرد تا مواد مورد نیاز بدن از طریق مصرف محصولاتی مانند آبمیوه ، شیر یا حتی غذاهای حاضری تامین شود.